Liefde brengt Portugees Filipe (32) naar Dalerpeel. ‘In het voetbal snapt iedereen wat je bedoelt’
Door Jan Hooge • Coevorder Courant/DvhN
De liefde voerde Filipe Campos dit jaar naar Dalerpeel en daar doet ook de plaatselijke voetbalclub NKVV zijn voordeel mee. De 32-jarige Portugese geroutineerde aanvaller is sinds dit seizoen een flinke versterking voor de selectie van de zaterdagvijfdeklasser.
Campos speelde in zijn beste jaren op het derde en vierde voetbalniveau van de Portugese voetbalcompetitie en dat is heel wat anders dan de vijfde klasse in het Nederlands amateurvoetbal. ,,Het voetbal hier is anders, dat wist ik al. Het is fysieker, veel meer duels en minder combinaties. Het is kick en rush, maar wel met hartstocht.”
Hij waakt voor al te hoge verwachtingen: ,,Eerlijk gezegd ben ik door enkele blessures in het verleden in combinatie met mijn leeftijd wel al over mijn hoogtepunt heen. Mijn snelheid en behendigheid zijn minder effectief, maar met de bal aan de voet voel ik me nog altijd heel gelukkig.”
Warm welkom…
Op het sportpark aan de Nassaustraat in Dalerpeel doet de in Porto geboren en getogen Campos gepassioneerd zijn verhaal. ,,De woonomgeving en de mensen zijn nieuw voor mij, maar ik heb in het dorp en bij de voetbalclub direct een warm welkom gekregen.“
Voordat Campos naar Dalerpeel kwam woonde hij bijna vier jaar in het Belgische Lommel, vlakbij de grens met Nederland. De liefde voerde hem onlangs naar Dalerpeel, waar hij nu samenwoont met zijn vriendin Manon Kuipers en haar dochters Chelsea en Hailey. „Ze helpen enorm om me een thuisgevoel te geven en ben ook al onderdeel van hun familie.” Voor Campos is de Nederlandse taal nog wel een issue, maar hij is druk bezig om het onder de knie te krijgen.
Geen taalbarrière in het voetbal…
Van een taalbarrière bij het voetbal bij NKVV is volgens de Portugees nauwelijks sprake. ,,Voetbal is een universele taal en iedereen snapt wat je bedoelt. Ook zonder een woord van elkaar te begrijpen kun je samen het doel bereiken. In de wedstrijdbespreking of bij de training heb ik best wel moeite om sommige dingen te begrijpen, maar als je op het veld staat gaat het min of meer vanzelf. Dan begrijp je in welke samenstelling en met welk tactisch plan onze trainer Jordy Boer de tegenstander wil verslaan.”
Op 14-jarige leeftijd begon Campos als zaalvoetballer en twee jaar later maakte hij de overstap op het veld naar FC Pedras Rubras. ,,In mijn laatste jaar in de onder 19-competitie werden we kampioen. Daarna werd ik geselecteerd voor de hoofdmacht en in mijn debuutseizoen promoveerden we naar de derde nationale niveau.”
Zeven jaar als militair gediend…
De beloftevolle aanvaller speelde zich in de kijker en kreeg enkele interessante aanbiedingen, maar zijn vizier was toen al gericht op het Portugese leger. ,,Ik heb bijna zeven jaar als militair gediend en raakte zo een tijdje uit het zicht van de voetbalvelden. Daarna heb ik het wel weer opgepakt, maar ik gaf uiteindelijk de voorkeur aan mijn maatschappelijke loopbaan.”
In 2020 begon Campos aan zijn reis naar een beter leven in het buitenland. Na een Belgisch avontuur in Lommel vond hij het liefdesgeluk in Dalerpeel. ,,Een heel bijzonder gevoel, een klein dorp met een groot hart. En heb na vier jaar ook het voetbal nu met veel plezier weer opgepakt bij NKVV.”
Hij vervolgt: „Ik speelde altijd op de centrale positie, sterk aan de bal en goed inzicht. Eerst als aanvallende middenvelder en later op de ‘10’, dus achter de spits. Dat is nog steeds mijn favoriete positie en hoop dit seizoen in deze rol ook van waarde voor NKVV te kunnen zijn.”
‘Derde helft is minstens zo belangrijk’
Campos is werkzaam in Meppel en probeert zijn dagelijkse bezigheden zo goed mogelijk te combineren met de voetbaltrainingen. ,,Nog voordat ik bij NKVV begon te trainen, ging ik samen met Manon al vaak naar de sportschool of gingen we hardlopen. Voetbal is en blijft nog steeds mijn favoriete sport. De eerste en tweede helft staan natuurlijk centraal en ik wil alles geven voor het team, maar de derde helft is minstens zo belangrijk. Ook al kan ik de smeuïge verhalen nog niet goed volgen, is de kantine wel de plek waar vriendschappen en onderlinge solidariteit worden gesmeed. Daar wil graag deelgenoot van zijn.”
