Bij NKVV spelen in de regel spelers uit eigen dorp, maar heel af en toe komt het voor dat een speler van buitenaf zich bij de club meldt. Mitchel van Triest bijvoorbeeld. De geboren en getogen Hoogevener schreef zich in 2016 bij de club uit Dalerpeel in en speelt er na een mooie periode bij HZVV met heel veel plezier.
Op dit moment trapt hij zijn balletje in het tweede van de club, maar het plezier is er niet minder om. Hij kwam wél al voor het eerste uit en bij HZVV speelde hij als jeugdspeler. “Niet op topniveau hoor, maar wél met heel veel plezier. Hier heb ik dat ook en het viel me meteen op dat je hier echt iemand bent en je je gelijk thuis voelt. Bij NKVV heb je niet de luxe die zo’n grote club als HZVV wél heeft, maar juist dat vind ik wel fijn. Het voelt hier aan als een tweede thuis en ik ben hier dus heel erg op mijn plek.”
Het warme bad waarin Van Triest terechtkwam deed hem besluiten al snel trainer van het vrouwenteam en de jeugd van NKVV te worden. Hij is er nog altijd trainer van en het bleef niet bij het trainen van de vrouwen. “Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Dit jaar zijn wij ook met een MO17 begonnen, dat zelfs meedraait voor het kampioenschap. Mijn droom is om, reëel of niet, een uitgebreide meiden-/ vrouwenafdeling op te zetten”, aldus de ambitieuze Van Triest.
Zelf maakt het hem niet zoveel uit op welk niveau hij speelt. Het gaat hem immers om het plezier in de sport en die is er volop. “Momenteel ben ik vooral lekker als vleugelaanvaller mijn diensten aan het bewijzen bij het tweede. Persoonlijke doelen heb ik vrijwel niet meer, want ik wil gewoon lekker voetballen, fit blijven en plezier hebben. En natuurlijk wil ik mijn uiterste best doen om waar nodig te helpen binnen de club, spelend of niet spelend.”
De 27-jarige denkt dat hij altijd wel bij NKVV blijft. Dat kan ook goed, want de toekomst ziet er in zijn ogen rooskleurig uit. “We zijn van twee naar drie seniorenteams gegaan en dat is goed.
Voor mezelf heb ik tot nu toe nog nooit overwogen om te stoppen. Ik ben nog jong, fit en gemotiveerd. Ik zal hier zeker nog heel wat jaren kunnen blijven.”
(18DorpenKrant/Gerry Grave, Foto/Klaas Veldhuis)
